Ruh - Cesed

Amma kendi vücudun,
İki unsurdan ibaret
Biri RUH, biri CESED.
İnsanlık sıfatları, elbet Ruhumuzdadır.
Şeklimiz, kıvamımız, o da cismimizledir.
Hayatta olmak demek;
Ruh, cesette olmak. Ruh, cesette olmazsa;
Ceset, bir kuru toprak...
Bir hikayeyle bunu, iyice anlatalım:

"DEVEYİ TAŞIYAN NERDE?"

Beraber arayalım:
"Bir deve kervanı yolda giderken, Mola verilmişti,
Yolculuk, bu ya:
Gidilir, durulur,
Konar, göçülür...
Zaten bu alemde herşey yolcu ya...
Hakîkatte zaman, mekan geçilir.
Derken, bir dinlenme sonunda yine,
Devam edilecek; Kalktı kafile.
Fakat kervanbaşını bir telaş aldı;
Zîra devenin biri, yola kalkmadı...
Çöktüğü yerden kımıldamıyor.
Vursan bile, tüyü kıpırdamıyor.
Toplandı başına kervancılar:
Üzerinde yükü, bak, bin kilo var,
Kendi ağırlığı da, bir o kadar.
Tüyleri sımsıcak ve yapı tamam,
Mutlak bir sükunet var ki anlatamam...
Sabit bir noktaya, dikmiş gözünü...
Kervanbaşının dinle sözünü;
Biraz evvel, devem dipdiri idi;
Yükünü, kendini çekip giderdi.
Ruhu mu, canı mı, nereye aktı?
Cesedi, kalıbı, bomboş bıraktı...
Kafam çatlayacak, bu ani derde;

Yükü ve deveyi taşıyan nerde?...